Pinto

Lumipat kami sa isang malaking bahay sa Sampaloc around 10 years ago. Two storey lang ang bahay pero malawak siya. Binili namin ang bahay dahil sa garahe sa lote. Nakatira kasi kami noon sa isang bahay sa looban ng mga eskinita.

Maayos ang bahay. Tiles na ang flooring. May isang malaking hagdan sa kanan, sa tapat ng pinto palabas ng bahay. Hindi raw ito maganda, sabi ng mga matatanda. Yari sa kahoy ang mga baitang ng hagdan, patunay na hindi ito ginalaw. Hindi namin pinansin dahil medyo malayo naman ang pintuan sa paanan ng hagdan. Isa pa, wala na raw budget si daddy sa pagpapagawa ng bahay kaya isinantabi na lang ang planong pagre-renovate ng bahay.

Biru-biruan namin na may multo sa bahay dahil luma nga. First few months naming nakatira roon wala naman nagpaparamdam. Life went on, sabi nga.

Pero iyon ang akala namin. Nanunuod sa sala ang pinsan ko. Mga 8.30 na ng gabi. Nasa labas pa kami lahat noon. Siya lang ang bantay ng bahay.

Kuwento ng pinsan ko, kampante siyang nakahiga sa sala set noon at nanunuod ng TV. Pinatay niya ang ilaw sa sala dahil wala pa naman kami. Liwanag lang na galing sa TV ang natirang liwanag sa buong bahay.

May narinig siyang kumalabog sa itaas. Sa loob-loob niya, baka pusa na nakapasok sa bintana sa may terrace. Tumayo siya para akyatin ang 2nd floor at i-check kung may pusa nga. Wala naman siyang naabutan. Baka nakaalis na.

Pagbaba niya ng hagdan napansin daw niyang may malakas na hangin na humampas sa kanya. Nagtayuan ang mga balahibo niya sa braso sa lamig ng hangin na kakaiba dahil sobrang maalinsangan nang gabing iyon.

Pero hindi niya iyon pinansin. Tuluy-tuloy siyang bumaba sa sala at itinuloy ang panunuod ng TV.

Ilang sandali pa, nakarinig ulit siya ng kalabog. Napatingin siya sa pinakamataas na baitang ng hagdan para silipin ang 2nd floor. Bigla siyang kinilabutan sa naaninagan niya sa itaas. Nakakita siya ng pugot na mga paa.

Sa takot, tumakbo raw palabas ng bahay ang pinsan ko. Naiwan pa niyang bukas ang TV. Naabutan siya ng ate ko na nakaupo sa harap ng gate. ‘Ke lalaking tao, sabi ng ate ko, takot sa multo.

Iyong kalabog na narinig ng pinsan ko sa 2nd floor, kalaunan na lang niya naisip na mga yabag pala ‘yun ng paa.

Akala namin ay doon na matatapos ang pagpaparamdam. Hindi pala. Iyon pala ang simula.

Isang Sabado ng tanghali, nasa kusina ang ate ko at naghahanda ng pagkain nang bigla siyang nakarinig ng malakas na kalabog sa hagdan. Isinigaw niya raw ang pangalan ko. Boyet! ‘Wag kang tatakbo sa hagdan! sigaw daw niya. Boyet!!

Pero nang hindi ako sumagot, ibinaba raw niya sa lamesa ang mga hawak niya at sinilip ako sa sala. Wala namang tao.

Tulog pa ako ng mga oras na iyon. Pero sumpa man, sabi ng ate ko, may narinig siyang mabilis na bumaba sa hagdan. Yari sa kahon ang hagdan kaya dinig na dinig mo ang kalabog.

Madalas nang may maririnig kang bumababa sa hagdan damin. Maririnig mo ang mga yabag ng paa. Pero hihinto ang mga yabag sa gitna ng hagdan. Pagkatapos mawawala. Madalas mangyari ito ng alas otso ng gabi (‘yung oras na may nakitang pugot na mga paa sa itaas ng hagdan ang pinsan ko) at tanghaling tapat (‘yung oras na naghahanda ng tanghalian ang ate ko nang makarinig ng tumatakbo pababa sa hagdan). Para itong cycle. Parang entrance ng mga multo ang hagdan.

Isang gabi, ‘yung katulong naman namin ang nakakita sa multo. Nagpapahinga siya noon sa sala at nanunuod ng TV kasama ng lola ko nang bigla siyang mapatingala sa itaas ng hagdan. Nakakita siya ng isang matandang babae, nakatayo sa itaas ng hagdan. Akma itong bababa pero nakalutang ang mga paa.

Mula noon, madalas na nilang makita iyong babae na bumababa sa hagdan. Kahit ‘yung officemate ng ate ko, nang bumisita sila sa bahay, nakita iyong matandang babae. Medyo malaki ang katawan ng babae. Nakabestida. Pero hindi makikita ang mukha.

Isang gabi pa, nagsisilong naman ng sinampay ang katulong namin. Nang bigla niyang makita ang multo ng matandang babae na naglalakad sa pasilyo papunta sa direksyon ng hagdan. Pero lumagos siya sa pader.

Bukod sa multo ng matandang babae, may multo rin daw ng bata sa bahay. Isang batang babae. Mahilig daw maglaro ang bata. Siya raw ang nagdadabog at nagsasara ng mga pinto sa 2nd floor. Isang gabi, nakita rin siya ng katulong namin na tumakbo papunta sa hagdan pero lumagos sa pader.

‘Yung multo ng batang babae siguro ang narinig ng ate ko na tumakbo pababa sa hagdan.

Sa totoo lang, hindi ko pa nakikita o nararamdaman ang mga multong ikinukuwento nila sa akin.

Pero isang araw, may bisita kami sa bahay. Isang matandang babae galing probinsiya. Bukas pala ang kanyang third eye. Pagpasok na pagpasok pa lang niya sa pinto, sinabi na niya sa lola ko na may dalawang multo sa bahay: isang matandang babae at isang batang babae. Mababait naman daw sila kaya ‘wag silang pansinin.

Dating may-ari ng bahay ang matandang babae. Bago pa kami lumipat sa bahay, may malaking pinto sa itaas ng hagdan na lumalagos sa kabilang bahay. Isinara na ito ngayon at ginawa nang pader. Kaya pala nakikita ang matandang babae at batang babae na lumalagos sa pinto. Nakagawian na nila siguro itong gawin noong buhay pa sila.